Ervaringsverhaal: Sociale zorg in Nepal door Pien K

Na 4 jaar dromen dan toch eindelijk mijn tussenjaar. Een halfjaar werken, daarna op reis. Waarheen? Wat doen? Het allerliefste vrijwilligerswerk. Ik had al gauw de keuze voor Projects Abroad gemaakt. Eerst wilde ik naar Bolivia, omdat ik Spaans kan, maar toen toch voor Nepal gekozen. En omdat ik 4 maanden wilde, ook Sri Lanka erbij gedaan. In januari zou ik beginnen, eind november geboekt. Alles mogelijk bij Projects Abroad, wat ik er zo fijn aan vind. Elke vraag, elk probleem word opgelost. Ik ben 17 jaar en dit is mijn eerste reis alleen en eerste keer buiten Europa. Heel spannend, maar vooral heel leuk.

Nepal

Backpack mee en na een vakantie in Thailand samen met mijn zus, aangekomen in Nepal. Jeetje, wat een drukte. Wat een viezigheid en lawaai. Cultuurshock? Zeker. In Nepal de eerste week in een opvang gewerkt. Wat een lieve kinderen, die zeer goed Engels spreken. In het gastgezin zaten we met z'n achten. Heel gezellig dus, zeker leuk om meteen een boel mensen te ontmoeten! Afgelopen week is er een vrijwilligster die ik in dat gastgezin ontmoet heb naar mij toegekomen in Nederland. Volgende week ga ik 3 Britse vrijwilligers ontmoeten in Londen. Hechte vriendschappen gesloten, na zo'n tijd samen.

De andere 7 weken op een school gewerkt. Ik was eerst niet zo zeker van mezelf, dus volgde ik m'n Britse kamergenootje. Later ben ik zelf les gaan geven bij Grade 1. Zulke lieve kinderen ook. Iedereen die je daar tegenkomt, van taxi chauffeur tot schoolhoofd tot gastouder tot staff van Projects Abroad, heeft zo'n groot hart.

In het weekend doe je allemaal leuke dingen: Chitwan National Park, Pokhara (dingen die iedereen doet), maar ook uitgaan in Thamel, Boeddha stoepa's bezocht, en in stadjes en plaatsjes geweest waar de toeristen niet komen. Je kan natuurlijk ook Everest Base Camp, of Annapurna, of een ander, gaan beklimmen. Ikzelf heb dat (helaas) niet gedaan, doordat ik geen reistijd aan m'n vrijwilligerswerk had geplakt. M'n zus kan het wel erg aanraden, en andere vrijwilligers die ik daarover gesproken heb. Je gaat naar Nepal voor de bergen, maar komt terug voor de mensen. Ik dus voor allebei.

Na een moeilijk afscheid in Nepal van m'n twee Britse kamergenootjes (en andere vrijwilligers), kinderen op school en m'n gastgezin, ging ik op 4 maart naar Sri Lanka. Ik vond het zwaar om afscheid van m'n kamergenootjes te nemen. Je hebt elkaar door heimwee en ziektes gespeelt. Samen series gevolgd en weekendtrips gemaakt. Zeker meer dan vriendinnen geworden.

Sri Lanka

Om 2 uur 's nachts aangekomen bij het gastgezin. Enorm lieve mensen. Twee zonen, rond mijn leeftijd. Eén een maand ouder dan ik, dus werden we tweeling genoemd. M'n gastouders noemde me ook dochter. Heel lief. Dat was wel wat anders dan in Nepal, waarbij beide gastouders veel werkte en een 4-jarig zoontje hadden en zwanger waren. 's avonds ging ik Prison Break kijken met m'n gastbroer, of kletsen met m'n gastouders of koken met m'n gastmoeder. Door hun hond miste ik de mijne van thuis minder.

Ik werkte op een school met gehandicapte kinderen. Dit was moeilijk voor mij, ik had het nog nooit eerder gedaan. M'n Belgische kamergenootje is net afgestudeerd als buitengewoon onderwijs lerares. Zij vertelde me dus alles wat ik moest weten en hielp ook de leraressen daar. Heel blij dat ik met haar was op het schooltje! Heel leuk was dat we meededen met hun jaarlijkse voorstelling. Mochten zelfs meedansen met de leraressen! Engels was verder een stuk minder in Sri Lanka dan in Nepal. M'n andere huisgenoot kwam ook uit Nederland. Heel gek om thuis opeens weer Nederlands te spreken, na 2 maanden Engels te spreken.

Verder in Sri Lanka: Jeetje, wat is het heet! Je moet wel 'even' wennen aan een constante staat van sauna, zoals mijn moeder dat noemde. Verkoeling zal je niet vinden op het strand. In het weekend tempels bezocht, duikcursus gedaan, de bergen ingegaan en een regenwoud bezocht. Ook naar National Park Udawalawe gegaan (heel leuk!) en natuurlijk veel naar het strand geweest. Ga niet alleen naar het strand, er is veel meer moois te zien in Sri Lanka en bruin word je toch wel. Je kan natuurlijk wel een uitstapje naar de Malediven maken...

Na vrijwilligerswerk in Sri Lanka wel 2 weken reistijd, met m'n zus en moeder. M'n gastouders vol trots over mij vertellen. Zó lief. Ik mis hen zeker, net zoals de leraressen op school en de kinderen. Ik was wel bevriend met andere vrijwilligers daar, maar veel minder dan in Nepal. Daar was het echt een grote, gezellige groep. Hier was je meer op de mensen in je gastgezin gericht.

Ik vond het heel moeilijk om van thuis Nederland, naar Nepal te gaan. Misschien nog wel moeilijker om van thuis Nepal naar Sri Lanka te gaan. Maar ook Sri Lanka werd thuis. Mijn tip? Gewoon gaan. Geniet ervan. Vrijwilligerswerk staat voorop, maar hoe tof is het dat je het met reizen kan combineren? Je zult zeker de tijd van je leven hebben, en het zal ook zeker moeilijk zijn om dat achter je te laten en weer door te gaan met het leven hier. Voor mij ging het nog redelijk makkelijk. Wel een leuke quote waar je je na je reis zeker in kan vinden: 'I am not the same having seen the moon shine on the other side of the world'.