Ervaringsverhaal: Gezondheidszorgproject in Tanzania door Eline E

Het avontuur ging beginnen. Voor het eerst naar Afrika, werken in een ziekenhuis en 2,5 maand geheel op jezelf aangewezen!

Het begon allemaal met het nieuws dat ik was uitgeloot voor Geneeskunde, dus binnen een week had ik besloten om in een ziekenhuis in Afrika vrijwilligerswerk te gaan doen. De week erop was het geregeld. Ik ga naar Tanzania. Alle benodigdheden in huis gehaald en de bijbehorende injecties laten zetten en op Schiphol was ik klaar om te beginnen.

In Tanzania aangekomen werd ik opgepikt door iemand van Projects Abroad. Het was al 9 uur ’s avonds dus van de één uur durende rit was weinig van het landschap te zien. In het centrum van Arusha reden we nog op een geasfalteerde weg tot dat we links een heel klein zandweggetje ingingen. Dat was de straat waar ik de komende tijd zou gaan wonen. Voor de poort stopten we en mijn gastvader en twee Australische vrijwilligers wachtten me op. De twee andere vrijwilligers vertelden wat over het leven hier en mijn vragen kon ik stellen. Jammer genoeg vertrokken zij de komende ochtend.

Het gastgezin was oke. Ik had een kamer met stapelbed, stoel en een kleine kast, die ik later moest delen met een andere vrijwilliger. Er was een hurktoilet en een emmerdouche aanwezig. Dit hield in dat een grote emmer met heet water van het fornuis werd gevuld en er vervolgens koud water bij wordt gemengd en met een klein emmertje je jezelf kon begieten. Al snel word je er handig in en is je haar wassen geen enkel probleem.

Het hele gezin ontmoette ik pas een paar dagen later toen de moeder weer thuis was. De vader was dokter en baas in het ziekenhuis, waar ik ging werken. De moeder werkte niet meer. In huis woonde ook hun kleindochter van vier jaar in. Ze kon aardig Engels en altijd vrolijk, dus dat was erg leuk. We hebben dan ook veel met haar gespeeld. Daarnaast was er nog een jonge huismeid, die kookte en tegen betaling ook onze was deed. Anders deden we de was zelf in een grote teil, buiten met de hand. Er was ook steeds een meisje dat een kamer huurde en daarnaast was het altijd een komen en gaan van mensen hier.

Je zit in Afrika en Tanzania is niet het meest ontwikkelde land. Dit merk je dan ook zeker. Er is niet altijd stroom, dus soms zit je ´s avonds in het donker en is er weinig te doen. Wat vervelender is het niet altijd hebben van stromend water. Soms is dit alleen een ochtend het geval, een week of soms wel langer. Gelukkig hebben ze wel reserve tanks, maar je moet even zuiniger met water doen en de was even uitstellen. Je zult ook zeker mensen zien die weinig te eten hebben of zeer slechte kleren.

De dag nadat ik was aangekomen had ik een rondleiding door de stad, mijn werkplek en het kantoor van Projects Abroad. Daarnaast werd alles geregeld van vergunning tot mobiele telefoon. Op de socials die er eigenlijk elke donderdagavond waren, ontmoette ik veel vrijwilligers en zag ik ook andere plekken van de stad. Ze waren altijd heel gezellig. Dus na mijn eerste social werd mijn verblijf ook veel leuker. Nu kende ik de andere vrijwilligers en sprak ik na het werk gemakkelijk af om leuke dingen te doen. Mijn kamergenootje kwam twee dagen na mij aan. Met haar heb ik dan ook veel dingen gedaan, zoals de buurt samen verkennen. Dat is altijd toch fijner dan alleen. Je moet ook niet opkijken als je wordt aangesproken op straat, wat misschien wel zo’n 100 keer op een dag gebeurt.

Het ziekenhuis was op twee minuten loopafstand van mijn huis. Ik wilde in het ziekenhuis zo veel mogelijk afdelingen zien. Dit heb ik ook gedaan en vaak wisselde ik na een week van afdeling. Het was er over het algemeen rustig en soms druk. Veel dagen bestonden dan ook uit wachten tot er wat te doen was. Het was vooral ook interessant om de gezondheidszorg hier te zien en te vergelijken met onze westerse gezondheidszorg. Er waren dan ook veel vrijwilligers uit andere landen, waar je ook weer veel over te weten kwam.

Ik heb uiteindelijk veel gezien, maar ook dingen gedaan: van administratie, tot babies vaccineren en wegen, wonden schoonmaken, helpen met gips aanleggen, mensen klaar maken voor operaties, testen uitvoeren, rondes lopen, hechtingen verwijderen, zwangere vrouwen checken en nog veel meer. Dus van alles wat en uiteindelijk nog een paar operaties bij gewoond uitgevoerd door een Belgische plastisch chirurg. De tijd in het ziekenhuis was dan ook altijd verschillend, maar geduld moet je zeker hebben.

Daarnaast gingen we met alle gezondheidszorg vrijwilligers op medical outreach. Hierbij bezochten we ver gelegen dorpjes, om daar patiënten te zien en te behandelen samen met één of twee plaatselijke doktoren. Bovendien was er ook elke maand het dirty weekend. Dit hield in dat we met alle vrijwilligers klaslokalen gingen schilderen, wat altijd erg leuk was.

Mijn tijd hier in Tanzania was te gek. Ik heb er veel geleerd, niet alleen in het ziekenhuis, maar ook van de cultuur, van jezelf, het Engels spreken en van de andere vrijwilligers, die overal van de wereld vandaan kwamen.

Daarnaast zat ik in de buur t van de grote natuurparken, dus een safari kon zeker niet ontbreken. Dus met andere vrijwilligers vier dagen op safari en allerlei dieren gezien. Aan het eind nog met andere vrijwilligers op vakantie naar Zanzibar, wat we daar ter plekke met zijn allen hebben geregeld.

Ik kan dan ook zeker aanraden om vrijwilligerswerk te gaan doen. Het is een ervaring voor de rest van je leven waar je altijd nog aan zal terugdenken en geniet ervan met volle teugen en ga ook zeker op safari en reizen om meer te zien van het land met andere vrijwilligers!