Ervaringsverhaal: Gezondheidszorgproject in Nepal door Anne Mieke T

Spanning tijdens de lang durende vliegreis. Spanning, maar vooral ook heel veel zin. Het avontuur was al een maand van te voren begonnen toen ik de informatie had gekregen over mijn toekomstige werkplek en gastgezin, maar nu zou het allemaal werkelijkheid worden…

Op Schiphol mijn backpack ingecheckt, mijn lieve ouders en familie uitgezwaaid en toen alleen door de douane naar de gate. Mijn avontuur van 4 maanden kon beginnen. Mijn reis ging naar Nepal ; een land op 1000 meter hoogte, met waanzinnige landschappen, vriendelijke en bijzondere mensen, Nepalese gerechten zoals dudh chai en dahl baat, de vele stupa’s en tempels, micro’s, klompvoetjes en botbreuken, de Annapurna, de Himalaya en natuurlijk de vele buitenlanders en toffe vrijwilligers van Projects Abroad.

Mijn naam is Anne-Mieke en ik ben 19 jaar. Vorig jaar heb ik 4 maanden vrijwilligerswerk gedaan in Nepal met Projects Abroad. Een half jaar daarvoor had ik mijn VWO-examen gehaald en ik wilde er graag een jaar tussenuit voordat ik met een vervolgstudie zou beginnen. Ik dacht er over om geneeskunde te gaan studeren en het Medicine project van Projects Abroad sloot hier erg goed op aan.

Eenmaal aangekomen op Kathmandu Airport werd ik opgehaald door een medewerker van het hotel. Dit was echt heel fijn, want hoewel ik nog dacht “ik ga gewoon met de stroom mensen mee”, veranderde dit idee eenmaal in de aankomsthal al snel! Het was één grote drukte en ik was blij toen ik iemand met het bordje Projects Abroad zag staan. De eerste dagen verbleef ik in Thamel – de toeristenwijk. Na de vele eerste indrukken van Kathmandu werd ik door een begeleidster van de organisatie naar mijn gastgezin gebracht. Diezelfde dag nog ben ik langs HRDC gegaan, het ziekenhuis waar ik zou gaan werken.

In totaal heb ik in 2 ziekenhuizen vrijwilligerswerk gedaan. Het eerste ziekenhuis waar ik heb gewerkt was HRDC – Hospital and Rehabilitation centre for Disabled Children, een orthopedisch kinderziekenhuis. Dit ziekenhuis ligt in Banepa, een stadje 20 km ten oosten van Kathmandu . HRDC is een mooi ziekenhuis met bijzondere kinderen waar ik mijn eerste maand graag heb gewerkt. In het begin is het best lastig te weten wat je als vrijwilliger kunt doen. Er wordt niet veel van je verwacht en daardoor moet je zelf initiatief nemen om zoveel mogelijk te leren en je nuttig te maken.

Uiteindelijk bestond mijn dagbesteding uit : spelletjes doen met kinderen die “bed rest” hadden, helpen bij fysiotherapie, meekijken bij spreekuren en operaties. Na een maandje gewerkt te hebben in HRDC hoorde ik via andere vrijwilligers over een ander ziekenhuis. Hoewel ik het erg naar mijn zin had in HRDC en Banepa kon ik in het andere ziekenhuis meer medisch gericht leren. Daar kreeg ik een supervisor toegewezen – een arts die ik met mijn vragen kon lastigvallen en waar ik bij mocht zitten tijdens spreekuren (OPD). Ook heb in dit ziekenhuis op de eerste hulp gewerkt en bij operaties meegekeken. Ik vind het heel leuk dat ik beide ziekenhuizen gezien heb, allebei zijn het orthopedische ziekenhuizen maar qua sfeer heel anders.

Ik werkte 5 dagen in de week, mits er geen feestdagen waren (en in Nepal zijn dat er veel!). Op vrijdag ging ik meestal met een groep andere vrijwilligers eten en ‘s avonds bespraken we welke plekken of tempels we in het weekend zouden bezichtigen. Dit was altijd heel gezellig en je ontmoet al snel een maatje om het ene weekend te relaxen in “The Garden of Dreams” of zelfs de fantastische Mount Everest Basecamp tocht te maken. Want naast het vrijwilligerswerk, is Nepal ontdekken, iets wat je zeker moet doen tijdens je reis!

Vrijwilligerswerk in een (ontwikkelings-)land met zo’n andere cultuur is naar mijn mening echt een aanrader. Je bent heel erg betrokken bij de mensen, je past je sneller aan en je ziet de dagelijkse besteding van de bevolking. Doordat ik een Medicine project volgde kwam ik in aanraking met de gezondheidszorgsector in Nepal. Dit is heel anders geregeld dan in Nederland en ik vond het erg interessant om de verschillen te ervaren. Vooral bij HRDC – het eerste ziekenhuis, moest ik de eerste dagen erg wennen aan de gang van zaken. Ook al hebben de ziekenhuizen waar je terecht komt enige westerse invloeden, de verschillen blijven groot. Zo hebben familieleden naast de zusters een belangrijke taak bij de verzorging van de patiënten. Nieuw binnengekomen patiënten kunnen teruggestuurd worden omdat ze die dag niet opgenomen kunnen worden. Er is één kleine Intensive Care die tevens dient als bergruimte… In het begin is dit allemaal erg vreemd maar al snel accepteer je het en krijg je meer begrip voor de cultuur.

Ook leven in een gastgezin is heel speciaal. Je staat een stuk dichter bij de lokale bevolking. Via mijn gastvader en -moeder werd ik op vele Nepalese gebruiken gewezen en hoorde ik de verhalen achter die ene god of die ene tempel. Ik voelde me vanaf het begin heel welkom in mijn gastgezin. Met vragen over de Nepalese cultuur kon ik altijd bij hen terecht. Ze vonden het leuk om over hun eigen land en gebruiken te vertellen maar waren ook heel nieuwsgierig naar de westerse cultuur.

Doordat Projects Abroad een internationale organisatie is kom je naast de Nepalese cultuur ook in aanraking met andere vrijwilligers uit verschillende westerse landen. Dit vond ik heel erg leuk. Er is zeker veel gezelligheid in de groep en door de verschillende nationaliteiten was er een open sfeer tussen vrijwilligers en andere buitenlanders in Nepal. In het begin moest ik mijn best doen iedereen te leren kennen en dat alles in het Engels! Spannend maar ook leuk en leerzaam. Mijn Engels is verbeterd en ik spreek nog steeds via mail en skype met vrijwilligers in het buitenland.

Na 4 maanden was het tijd om weer met een lange vliegreis terug naar Nederland te gaan. Spanning naar het terugzien van vrienden en familie en zin om hen alles te vertellen over mijn ervaringen.

Tijdens mijn verblijf in Nepal heb ik ontzettend veel leuke momenten meegemaakt om nooit te vergeten. In het begin moet je zeker even omschakelen naar zo’n vreemde maar mooie cultuur en haar onbekende gebruiken. Ook had ik geregeld heimwee en moest ik wennen aan de Nepalese “neem de tijd” mentaliteit. Maar dit alles hoort er een beetje bij en nu, een jaar later, kijk ik terug op een geweldige tijd. Als het even kan zou ik zo weer terug gaan!